Historia bocianiego gniazda

Historia bocianiego gniazda przy posesji państwa Bąkowskich sięga lat sześćdziesiątych XX wieku. Wówczas to ojciec rodu – Henryk, założył pierwsze ptasie siedlisko nieopodal gospodarstwa. Wraz z upływem lat, gniazda były wielokrotnie przenoszone. Najpierw znajdowały się na topolach przy budynkach gospodarczych, a następnie na oddalonym nieco od zabudowań jesionie. Obecnie do bocianiej dyspozycji oddano jeszcze inną, piątą z kolei, lokalizację – specjalnie wkopany słup z odpowiednim podestem.

Warto wspomnieć, że w czasach swojej świetności gniazdo wielokrotnie było obiektem badań studentów przyrodniczych wydziałów Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Często monitorowano codzienne losy ptaków, zaś małe bociany obrączkowano.

W ostatnich latach (po śmierci założyciela gniazda w 2007 roku), gniazdo przechodzi jednak zauważalny kryzys. Wiosną toczą się o nie zacięte bocianie walki i choć ptaki, które wygrywają starcia zamieszkują siedlisko, to jednak nie na długo. Często zdarzają się wypadki z udziałem małych piskląt czy dorosłych bocianów. Niejednokrotnie Witowo odwiedza więc Ptasie Pogotowie, a wiosenno-letnia obecność ptaków skraca się.

Właściciele posesji i mieszkańcy wsi z każdym rokiem liczą jednak na odmianę losu i udany bociani sezon. Dla Witowian gniazdo jest bowiem symbolem radości, szczęścia i dostatku. Oby więc kolejne sezony przyniosły odmianę bocianich historii i radosny klekot słyszalny na całą wieś!

Autor:
Jadwiga Bąkowska